Technologia straw bale jest nowoczesną technika budowania domów ekologicznych z wykorzystaniem prasowanej słomy jako materiału izolacyjnego. Budownictwo tego typu często nazywane jest budownictwem naturalnym albo biobudownictwem, ponieważ przyjęte jest stosowanie materiałów organicznych, o niskim stopniu przetworzenia, zdrowych, najlepiej lokalnych.

 

Słoma jako materiał izolacyjny. Słoma jest doskonałym materiałem do wykonywania izolacji cieplnych. Parametrem określającym jakość materiałów izolacyjnych jest Lambda ( λ ), czyli współczynnik przewodnictwa cieplnego. Dla słomy współczynnik ten wynosi 0,038 W/mxK, częściej przyjmuje się jednak gorszy, ale bardziej realny parametr 0,07. Zakładając gęstość sprasowanej słomy, grubość słomy oraz rodzaj i grubości tynków możemy obliczyć opór cieplny ściany (R) i współczynnik przenikania ciepła U.

 

W zależności od tych czynników możemy uzyskać współczynnik U w granicach 0,12 do 0,2 W/m2K. Te wartości oznaczają spełnienie wymogów dla domów energooszczędnych (minimum 0,20 W/m2K), a przy bardzo dobrym wykonaniu spełnienie minimów dla budynków pasywnych (co najmniej 0,15 W/m2K). Kluczowe dla uzyskania takich doskonałych parametrów izolacyjnych jest właściwe wykonanie montażu słomy w ścianie, z odpowiednią kompresją i bez miejsc słabo wypełnionych, dziur i mostków cieplnych.

 

Konstrukcja nośna budynków w technologii strawbale. Budynki mieszkalne w tej technologii najczęściej wykonane są jako konstrukcja drewniana z wypełnieniem zewnętrznych ścian kostkami prasowanej słomy. Konstrukcja drewniana przenosi wszystkie obciążenia, zarówno statyczne jak ciężar dachu wraz ze śniegiem, jak i obciążenia dynamiczne związane z wiatrami. Ponadto konstrukcja powinna umożliwić porządne zamontowanie słomy. Prace ciesielskie najlepiej zlecić wykwalifikowanemu cieśli.

 

Wypełnianie ścian prasowaną słomą. Kluczowe dla jakości budynku jest właściwe wypełnienie ścian zewnętrznych prasowaną słomą. Wbrew pozorom czynność ta wymaga sporej wiedzy i umiejętności. Brak doświadczenia może skutkować znaczącym obniżeniem jakości izolacji. W naszej pracy stosujemy dodatkową kompresję słomy w ścianie. Po pierwsze kostki prasowanej słomy dobieramy tak, by było trochę większe niż przestrzeń między słupami. Taką kostkę trudniej jest włożyć, ale gdy to się zrobi, jest ona dodatkowo ściskana z boków. Następnie po ułożeniu 2 lub 3 warstw kostek, wykonujemy kompresję od góry, stosując podnośniki hydrauliczne o nacisku 2 ton.

 

Strzyżenie słomy. Po zamontowaniu słomy, ściany wyrównujemy. Najłatwiej jest to zrobić używając solidnych nożyc do strzyżenia żywopłotu. Można też do strzyżenia użyć szlifierki kątowej z tarczą do betonu, jednak będzie to znacznie bardziej pracochłonne.

 

Tynkowanie. Ściana ze słoma powinna mieć możliwość „oddychania”, czyli pozbywania się wilgoci na zewnątrz. Powinna też być chroniona przed wilgocią, zarówno tą z zewnątrz w postaci deszczu, jak i przed nadmierną dyfuzją pary wodnej z pomieszczeń w ściany.Ochronę ściany z zewnątrz doskonale spełnia tynk wapienny. Zabezpiecza on ściany przed deszczem, zapewniając jednocześnie odprowadzanie wilgoci na zewnątrz. Podkreślić trzeba, że mówimy tu o tynku wapiennym, czyli składającym się z wapna i piasku, bez dodatku cementu. Cement znacząco zmniejsza paroprzepuszczalność tynków, co dyskwalifikuje stosowanie go w tej technologii.

 

Jednocześnie tynk wapienny jest twardy i bardzo trwały. Ma także zdolność samonaprawiania drobnych pęknięć.Od wewnątrz taka ścian powinna zostać otynkowana tynkiem glinianym. Tynk gliniany ma wiele wspaniałych właściwości. Konserwuje drewno i słomę, reguluje wilgotność powietrza w pomieszczeniach, zapobiega rozwijaniu się grzybów i pleśni, a także dzięki zdolności do pochłaniania wody z powietrza, ogranicza dyfuzję pary dalej w głąb ściany słomianej.

 

Najpopularniejsze obawy dotyczące stosowania słomy w budownictwie:

 

• Obawa nr 1 – myszy zamieszkają w ścianie i będą ją powoli zjadać. Prawie każdy, kto po raz pierwszy spotyka się z informacją o budownictwie ze słomy ma wątpliwości dotyczące myszy, a rozmowy na ten temat wypełniają fora dotyczące budowania staw bale. Owszem, myszy pojawiają się w budynkach straw bale, podobnie jak w typowych i mogą zainteresować się słomianymi ścianami, jeśłi nie zabezpieczymy ich porządnym tynkiem. Dobrze wykonane tynki są wystarczająco dobrą przeszkodą dla gryzoni. Należy oczywiście dbać, by tynki były wykonane szczelnie, zabezpieczając dokładnie słomę. W wypadku wątpliwości można w niższych partiach ścian wtopić w tyn metalową siatkę o drobnych oczkach.
   

• Obawa nr 2 – dom ze słomy jest łatwopalny. Domy ze słomy charakteryzują się słabą palnością. Choć luźna słoma jest materiałem łatwopalnym, to w formie sprasowanej niezwykle trudno ją zapalić. Jest to sytuacja podobna do papieru i książki. Papier pali się łatwo, zamknięta książka - bardzo trudno. Ponadto słoma jest otynkowana, co dodatkowo zabezpiecza ją przed ogniem. Wykonano szereg testów celem certyfikacji ścian ze słomy i wyniki są bardzo dobre. W Niemczech ściana słomiana uzyskała certyfikat 30 minutowej odporności na działania ognia, co pozwala na wykorzystanie tej technologii w budownictwie publicznym. Trzeba dodać, że to tynk zabezpiecza w pełni ścianę słomianą przed ogniem i w trakcie budot jak najszybciej należy strzyc i tynkować ścianę.
   

• Obawa nr 3 – słoma w krótkim czasie zgnije. Do tego, by słoma zaczęła się rozkładać, potrzeba wody. Słoma utrzymywana w stanie suchym nie rozłoży się przez dziesięciolecia. Najstarsze budynki wykonane z użyciem słomy mają już ponad 100 lat. Najstarszy budynek w Europie skończył 93 lata i jest w doskonałym stanie.
   

• Obawa nr 4 – ze słomy buduje się budynki w estetyce „lepianki”. Estetyka budynków wynika głównie z decyzji właścicieli. Technologia straw bale umożliwia i preferuje bardziej obłe, organiczne kształty, ale można w tej technologii wybudować także dom w modernistycznej formie.

 

 

WYKONUJEMY TEŻ IZOLACJE EKO-CELULOZĄ.