Tynki wapienne bez dodatku cementu były stosowane w budownictwie co najmniej od czasów starożytnej Grecji. Rzymski pisarz Witruwiusz podał recepturę tynku wapiennego, która do dziś jest aktualną podstawą w tej dziedzinie. Tynki wapienne sprawdzają się zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budynków. Tutaj polecane są szczególnie do pomieszczeń wilgotnych, jak łazienka, piwnica. Mają zdolność absorpcji i odprowadzenia wody, zabezpieczając ścianę przed namoknięciem. Zalety wapna były znane od pokoleń. Nie bez powodu wykończenia tego typu były jednym z najpopularniejszych rozwiązań, również w tradycji polskiej.

Podstawowym plusem tynków wapiennych jest ich wysoka alkaliczność, która zapobiega rozwojowi pleśni i grzybów domowych. Jest to panaceum na powszechnie panującą w budownictwie mieszkaniowym sytuację, w której zarodki pleśniowe systematycznie pogarszają stan zdrowia mieszkańców. Tynki wapienne, podobnie jak tynki gliniane, są więc rozwiązaniem szczególnie polecanym alergikom.

Mają jednak tę zaletę, że łatwiej je uodpornić na działanie wody, przy zachowaniu przepuszczalności pary wodnej. Od stuleci używa się do tego celu naturalnego mydła na bazie oliwy z oliwek, wykorzystując reakcję chemiczną, w wyniku której powstaje uodporniona i utwardzona warstwa.

Tynki wapienne doskonale nadają się do tworzenia ozdobnych tynków strukturalnych. Ogromny wachlarz możliwości - od gładkich, błyszczących powierzchni po surowe, rustykalne wnętrza – jest w stanie odpowiedzieć na większość estetycznych potrzeb. Paleta kolorów, przy doborze odpowiednich pigmentów odpornych na alkalia, jest właściwie nieograniczona.

Tynki wapienne, po odpowiednim przygotowaniu powierzchni, daje się położyć praktycznie na każdy rodzaj podłoża, jak cegła, gips, płyty kartonowo-gipsowe, drewno, tynki cementowo-wapienne i inne.